ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ, 2016

ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

Το 2015, με αφορμή την δημόσια συζήτηση για τους πρόσφυγες, την ομοφυλοφιλία και  την "λαθραία" εν γένει διαβίωση, δοκιμάσθηκαν οι απόψεις της διοικούσας και της ποιμένουσας εκκλησίας. Απέναντι στον λόγο του Θεσσαλονίκης, ο λόγος του Κωνσταντινουπόλεως και, απέναντι στον λόγο του Καλαβρύτων, ο λόγος του Σιατίστης. Ανθολογώ: "Εσάς τους πρόσφυγες, σας αγαπάμε, αλλά δεν χωράμε!" (μικρέ Αϊλάν). "Ο Χριστός, όμως, ήταν ένας πρόσφυγας." "Τους ομοφυλόφιλους, όταν και όπου τους συναντάτε, φτύνετέ τους!" "Η Εκκλησία, όμως, όποια και αν είναι η άποψή της, δεν απορρίπτει, ούτε περιφρονεί, ούτε φτύνει κανένα άνθρωπο." 

Δεν δίστασε ο Καλαβρύτων να αναιρέσει ακόμη και την αποστολική ρήση σύμφωνα με την οποία μπορούμε να απορρίπτουμε τις πράξεις, ποτέ όμως τους ανθρώπους. "Αποβράσματα" τους αποκάλεσε. Και ως νέος ισαπόστολος, έφερε σε σχετική επιστολή ευτελή παραδείγματα του κοινού ποινικού δικαίου για τον κολασμό των ανθρώπων. 

Μια παραβολή που διδάσκει την ταπεινότητα θα κηρυχθεί σε λίγες ημέρες από άμβωνος: η παραβολή του αυτάρεσκα νομιμόφρονος Φαρισαίου, που κομπορρημονεί για το υψηλό του φρόνημα. Ο Ιησούς όμως δεν πολυσυμπαθεί όλους αυτούς που περιφρονούν τους ταπεινούς τελώνες. Δεν πολυσυμπαθεί και όσους επιδεικνύουν την τυφλή νομιμοφροσύνη τους σε ένα κλειστό σύστημα αξιών. 

Λίγες ακόμη ημέρες μετά, επίσης από άμβωνος, θα κηρυχθεί και ο περί προσφύγων και λοιπών "λαθραίων" λόγος του Ιησού: "Ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή και επεσκέψασθέ με.» Η απορία των απλών ανθρώπων γύρω του: "Μα πότε εμείς Σε είδαμε ξένο, γυμνό, ασθενή και εν φυλακή;" Και η απάντηση του Ιησού: "Ο πρόσφυγας και ο ασθενής, ο γυμνός και εν φυλακή ήμουν Εγώ."

Σε μια εποχή κατά την οποία εν ονόματι του ιερού αποκεφαλίζονται ετερόδοξοι (Μέση Ανατολή), λιντσάρονται μέχρι θανάτου ετερόδοξοι (Ινδία), καλείται η Χριστιανική εκκλησία να διαδραματίσει τον ρόλο της καταλλαγής των παθών και όχι της περαιτέρω έξαψης αυτών. Επιτέλους, ο λόγος που εκφέρεται από ιεράρχες δεν μπορεί να είναι ίδιος με τον λόγο που εκφέρουν ακραία πολιτικά μορφώματα εναντίον "λαθραίων" και "υπανθρώπων".

ΥΣΤ: Προφανώς η εκκλησία πρέπει να έχει τον δικό της συντηρητικό και αυστηρό λόγο για όλα τα συμβαίνοντα. Πρέπει όμως ταυτόχρονα να μη αυτο-ακυρώνεται ως λόγος μη καλλιεργημένος και εκ Θεού εμπνεόμενος. Διότι ο Θεός αγάπη εστί. Όχι σαρία.

Ενημέρωση 9/1/2016, Αυγή 13/1/2016