ΔΗΜΑΡΧΕ, 2020

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ, κ. ΔΗΜΑΡΧΕ, ΑΡΓΗΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κέρκυρα, το 2014-2015, εκλήθη να διαχειρισθεί μια περιφανή εκλογική νίκη σε όλα τα επίπεδα. Στον τόπο μας η αριστερά θα δοκιμαζόταν προνομιακώς και ως κυβέρνηση και ως αυτοδιοίκηση. Κι απέτυχε σε όλα, βουλιάζοντας βαθειά μέσα στο πιο ταπεινό προϊόν που παράγει ο άνθρωπος: τα σκουπίδια.

Ένα θέμα οργάνωσης και καθημερινής διαχείρισης έγινε αφορμή να ανασταλούν στο νησί στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα, με την δράση ισχυρών δυνάμεων αστυνομικής καταστολής επί μακρύ χρονικό διάστημα.  Τεράστιο το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κόστος. Εξίσου εντυπωσιακή όμως και η αδράνεια του ενεργού πολιτικού προσωπικού σε Κέρκυρα και Αθήνα. Πήρε δύο χρόνια στον πρώτο ταγό του τόπου να καταλάβει το λάθος. Όμως, τα δύο χρόνια στην πολιτική είναι άπειρος χρόνος.
Μια γενική κριτική έναντι του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ αφορά τα ιδιαιτέρως αργά πολιτικά αντανακλαστικά του σε πλείστες όσες περιπτώσεις, τοπικές και κεντρικές. Ωραίες οι ιδέες της αριστεράς, αλλά χωρίς την ικανότητα των ταγών της να αφουγκρασθούν τις καθημερινές δυσκολίες, οι ιδέες μπορούν να γίνουν μαύρη αντίδραση – ή, άλλως, να βοηθήσουν την μαύρη αντίδραση.

Ευνοϊκότερη συνθήκη από αυτήν της Κέρκυρας δεν υπήρχε. Η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ εδώ αναμφισβήτητη. Όμως, η έλλειψη στοιχειώδους συνεννόησης ανάμεσα σε κυβέρνηση, πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση και κόμμα ήταν άνευ προηγουμένου. Μηδενική δε και η σχέση ανατροφοδότησης με την κοινωνία.

Στέκομαι στην έσχατη ευκαιρία που δόθηκε στον αγαπητό Δήμαρχο να αλλάξει τον αρνητικό (για την αριστερά) ρου της τοπικής ιστορίας. Την 30η Ιαν. 2018, το Δημ. Συμβούλιο ομόφωνα συνομολόγησε στην δική του πρόταση περί σύσσωμης και άμεσης παράστασης στο Υπουργείο Εσωτερικών με αίτημα την μεταφορά των σκουπιδιών (αίτημα που βεβαίως είχε ο ίδιος παλαιότερα ειρωνικά απαξιώσει). Οι προτεραιότητες επέβαλλαν το ταξίδι, εκείνη ακριβώς την στιγμή, στην Αθήνα και την ταυτόχρονη χρήση του πολιτικού όπλου της παραίτησής του σε περίπτωση κατά την οποία δεν θα γινόταν δεκτό το καθολικό αίτημα. Την επομένη (31η Ιαν.), όμως, ο Δήμαρχος ταξίδεψε όχι προς Αθήνα, αλλά προς Μόσχα! – ακυρώνοντας έτσι το εξαιρετικό momentum.

Ένα μήνα μετά, κατάφεραν να ταξιδέψουν στην Αθήνα οι μισοί αντιπρόσωποι από όσους είχε αρχικώς αποφασισθεί να ταξιδέψουν. Και, σαν να μην έφθανε αυτό, έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών συνέβη το πρωτοφανές: απαγορεύθηκε η είσοδος στους δύο βουλευτές της Κέρκυρας! (Το πολιτικότατο αυτό γεγονός έγινε αδιαμαρτύρητα δεκτό από όλους. Και σχεδόν αποσιωπήθηκε.)

Στην σύσκεψη, που ακολούθησε, οι δύο παρόντες υπουργοί επανέλαβαν, στην μάλλον παθητική Κερκυραϊκή αντιπροσωπεία, το επιχείρημα της «νομιμότητας» ενός περιφερειακού σχεδιασμού,  που είχε πια περιβληθεί τον μανδύα «θεόπνευστου» νόμου. Και, μοιραίως, θα ακολουθούσε το πιο βρώμικο και βίαιο καλοκαίρι της Κέρκυρας.

Μια προ δύο χρόνων επιστολή σου σαν την σημερινή, φίλε Δήμαρχε, θα απέτρεπε αυτό το οποίο σήμερα δεν μπορεί να αλλάξει! Γιατί η πολιτική, τελικώς, δεν κρίνεται από τις όμορφες κοινωνικές ιδέες, αλλά από την έγκαιρη και στοχευμένη πράξη που οδηγεί στο όμορφο κοινωνικό αποτέλεσμα.

Υστ.: Η εμβληματική φράση του Γκέοργκ Μπύχνερ, «η επανάσταση σαν τον Κρόνο τρώει τα παιδιά της» («Ο Θάνατος του Δαντόν», 1835), στην οποία κάπως παραλλαγμένα αναφέρεσαι Δήμαρχε, μπορεί να γενικευθεί για όλη την αριστερά. Στην περίπτωση όμως του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, τα παιδιά είναι που έφαγαν την επανάσταση!

Ενημέρωση 26/5/2020