18/4/15

85. H ΗΘΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΜΑΣ, 2006

H ΗΘΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ
(ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ZEEV MAOZ, HAARETZ 25/7/06, ΕΠΙΜ. κ ΜΕΤΑΦΡ. Κ.Β.)
      Ο αρθρογράφος είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Αρθρογραφεί συχνά-πυκνά στον ισραηλινό τύπο για την ανάγκη μιας άλλης πολιτικής. Οι απόψεις του αποτελούν πάντα επίκεντρο συζητήσεων. Στο Πανεπιστήμιο του Τελ-Αβίβ οργανώνει εργαστήρια εναλλακτικών πολιτικών σεναρίων. Σήμερα, που ο πόλεμος εγκρίνεται από τα εννέα δέκατα των ισραηλινών, η άποψη του ισραηλινού πολιτικού επιστήμονα είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα.
      Υπάρχουν εγκλήματα πολέμου σ’ αυτόν τον πόλεμο; Ή, πίσω από το επιχείρημα ότι η Χεζμπολάχ κρύβεται ανάμεσα στους αμάχους, όλα γίνονται στρατιωτικοί στόχοι και όλα συγχωρούνται; Αλλά, τότε, ας ξεχάσουμε μια για πάντα εκείνη την θεωρία περί μεταμοντέρνου χειρουργικού πολέμου του νέου αιώνα και ‘ολίγων παράπλευρων απωλειών’.
      Ο νέος αιώνας, πίσω από το επιχείρημα ότι οι τρομοκράτες είναι παντού, σε κάθε πολυκατοικία, σε κάθε σχολείο ή νοσοκομείο, αναδεικνύει τον ολοκληρωτικό πόλεμο στην πιο ιδανική μορφή του. Ο εχθρός είναι παντού! Όλοι είναι στόχοι!
      Η ιστορία είναι μια διαρκής εναλλαγή περιόδων πολέμων ολοκληρωτικής κινητοποίησης των κοινωνιών και περιόδων πολέμων μερικής (ή και μηδαμινής) κινητοποίησης των κοινωνιών. Σήμερα, περνάμε σε μια περίοδο πολέμων ολοκληρωτικής κινητοποίησης των κοινωνιών. Πρόκειται για την ανατολή μιας νέας εποχής!
Κ. Β.     
      Υπάρχει σήμερα στο Ισραήλ μια ιερή συναίνεση ότι ο πόλεμος στον Βορρά είναι ένας δίκαιος πόλεμος και ότι η ηθική είναι με το μέρος μας. Η πικρή αλήθεια πρέπει να ειπωθεί: αυτή η ιερή συναίνεση βασίζεται στην περιορισμένου φάσματος επιλεκτική μνήμη, σε μια εσωστρεφή θεώρηση του κόσμου και σε μια κρίση με δύο μέτρα και δύο σταθμά. 
      Αυτός ο πόλεμος δεν είναι ένας δίκαιος πόλεμος. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί την υπερβολική δύναμη χωρίς διάκριση μεταξύ αμάχων και εχθρού, με σκοπό τον εκβιασμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ηθική και το δίκαιο είναι με το μέρος της Χεχμπολάχ. Κατά κανένα τρόπο. Αλλά το γεγονός ότι η Χεχμπολάχ «έκανε την αρχή», όταν απήγαγε τους στρατιώτες στα σύνορά μας, καθόλου δεν γέρνει την πλάστιγγα του δικαίου προς την δική μας πλευρά. 
      Ας αρχίσουμε με μερικά γεγονότα. Εισβάλαμε σε ένα κυρίαρχο κράτος και καταλάβαμε την πρωτεύουσά του το 1982. Κατά την διάρκεια της κατοχής ρίξαμε κάμποσους τόνους βομβών από αέρος, εδάφους και θαλάσσης, τραυματίζοντας και φονεύοντας χιλιάδες πολίτες. Περίπου 14.000 πολίτες σκοτώθηκαν μεταξύ του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου του 1982, σύμφωνα με μια συντηρητική εκτίμηση. Η πλειονότητα αυτών των πολιτών δεν είχε καμία σχέση με την PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης), η οποία παρείχε την επίσημη πρόφαση για τον πόλεμο.
      Στις επιχειρήσεις ‘Υπευθυνότητα’ και ‘Σταφύλια της Οργής’, προκαλέσαμε την μαζική προσφυγιά 500.000 ανθρώπων από το νότιο Λίβανο. Δεν υπάρχει κανένα ακριβές στοιχείο ως προς τον ακριβή αριθμό των θυμάτων στην διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων, αλλά κάποιος μπορεί να υπενθυμίσει ότι, κατά την επιχείρηση ‘Σταφύλια της Οργής’, βομβαρδίσαμε ένα καταφύγιο στο χωριό Καφρ-Κάνα με αποτέλεσμα τον σκοτωμό 103 αμάχων πολιτών. Ο βομβαρδισμός μπορεί να ήταν τυχαίος, αλλά αυτό δεν προσέδωσε στην επιχείρηση άλλο ήθος. 
      Στις 28 Ιουλίου 1989 απαγάγαμε τον σεΐχη Ομπέϊντ και στις 12 Μαΐου 1994 απαγάγαμε τον Μουσταφά Ντιρανί. Το Ισραήλ κράτησε αυτούς τους ανθρώπους, χωρίς καμία δίκη, ως διαπραγματευτικά χαρτιά. Αυτό που είναι επιτρεπόμενο σε μας είναι, φυσικά, απαγορευμένο στην Χεζμπολάχ. Η Χεχμπολάχ παραβίασε τα σύνορα τα αναγνωρισμένα από τη διεθνή κοινότητα. Αυτό είναι αλήθεια. Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι, μετά την απόσυρσή μας από το Λίβανο, η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ επιχειρούσε σε καθημερινή βάση αεροπορικές εξόδους φωτογράφησης και ελέγχου του λιβανικού εναέριου χώρου. Ενώ αυτές οι πτήσεις δεν προκάλεσαν κανένα θύμα, οι παραβιάσεις συνόρων είναι παραβιάσεις συνόρων. Εδώ, επίσης, η ηθική δεν είναι με το μέρος μας. 
      Αυτά ως προς την ιστορία της ηθικής. Τώρα, ας εξετάσουμε τα τρέχοντα ζητήματα. Ποια είναι ακριβώς η διαφορά μεταξύ της ρίψης από την Χεζμπολάχ των πυραύλων ‘Κατιούσα’ στα αστικά κέντρα του Ισραήλ και τους βομβαρδισμούς των πληθυσμιακών συγκεντρώσεων στην Νότια Βηρυτό, την Τύρο, την Σιδώνα και την Τρίπολη από την Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ; Ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε με χιλιάδες οβίδες κτήρια στα χωριά του νότιου Λιβάνου, ισχυριζόμενος ότι άνδρες της Χεζμπολάχ κρύβονται μεταξύ του υπολοίπου πληθυσμού. Περίπου 25 ισραηλινοί άμαχοι έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα των πυραύλων ‘Κατιούσα’, μέχρι σήμερα. Ο αριθμός των νεκρών στο Λίβανο, η μεγάλη πλειονότητα των οποίων αφορά αμάχους, που δεν έχουν καμία σχέση με την Χεχμπολάχ, είναι περισσότεροι από 300. 
      Επί πλέον, βομβαρδίζοντας στόχους υποδομής, όπως σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, γέφυρες και άλλες αστικές εγκαταστάσεις, το σύνολο του λιβανικού πληθυσμού μετατρέπεται σε θύμα και όμηρο, ακόμα κι όταν δεν πλήττονται άμεσα οι ίδιοι οι άμαχοι πολίτες. Η χρήση των βομβαρδισμών για να επιτύχουμε ένα διπλωματικό στόχο – συγκεκριμένα, να εξαναγκάσουμε την λιβανική κυβέρνηση να εφαρμόσει το ψήφισμα 1559 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών – είναι μια προσπάθεια πολιτικού εκβιασμού, όπως ακριβώς πολιτικός εκβιασμός είναι και η απαγωγή των στρατιωτών του ισραηλινού στρατού από την Χεζμπολάχ για την ανταλλαγή αιχμαλώτων. 
      Υπάρχει μια διάσταση προπαγάνδας σε αυτόν τον πόλεμο που αφορά ένα ανταγωνισμό ως προς το ποιος θα εμφανισθεί πιο δυστυχής από τον άλλο. Κάθε πλευρά προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι είναι η πιο δυστυχής. Όπως σε κάθε εκστρατεία προπαγάνδας, η χρήση των πληροφοριών είναι επιλεκτική, διαστρεβλωτική και φαρισαϊκή. Εάν θέλουμε να βασίσουμε την πολιτική πληροφοριών (προπαγάνδα;) στην υπόθεση ότι το διεθνές περιβάλλον πρόκειται, είτε από την άγνοια είτε από υποκρισία, να αγοράσει τα αμφιβόλου ποιότητας εμπορεύματα που πωλούμε, τότε έχει καλώς. Αλλά από την άποψη της εθνικής αυτογνωσίας μας, οφείλουμε στον εαυτό μας την πικρή αλήθεια. Ίσως κερδίσουμε αυτήν την σύγκρουση στο στρατιωτικό τομέα, ίσως αποκομίσουμε και μερικά διπλωματικά οφέλη, αλλά στο ηθικό επίπεδο δεν θα έχουμε κανένα πλεονέκτημα.
Ενημέρωση 29/7/2006

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.