95. ΣΥΝΤ. ΜΙΘΡΙΔΑΤΙΣΜΟΣ, 2013

95. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΙΘΡΙΔΑΤΙΣΜΟΣ

      Ο Μιθριδάτης ΣΤ΄, σπουδαίος Πόντιος βασιλεύς, φοβούμενος μήπως δηλητηριασθεί από τους εχθρούς του, έθιζε τον εαυτόν του καθημερινώς σε μικρές δόσεις δηλητηρίου. Το 63 π.Χ., προκειμένου να μη παραδοθεί στον Ρωμαίο εχθρό και κυνηγό του, Πομπήιο, κατάπιε μεγάλες δόσεις δηλητηρίου. Ανακάλυψε ότι ο οργανισμός του δεν αντιδρούσε καθόλου στο δηλητήριο. Η ιατρική έκτοτε ονομάζει το φαινόμενο αυτό «μιθριδατισμό». Κατ’ αναλογίαν προς τον βιολογικό μιθριδατισμό, θα ονομάσουμε το φαινόμενο της αδράνειας έναντι της σωρευτικής στρέβλωσης του Συντάγματος «συνταγματικό μιθριδατισμό». Ο οργανισμός πλέον δεν αντιδρά σε συνταγματικές στρεβλώσεις!

      Η επίκληση εκτάκτων συνθηκών για την επιστράτευση των πολιτών προβλέπεται στο Σύνταγμά μας σε «περίπτωση πολέμου ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία» (άρθρο 22). Η τακτική όμως (τέσσερις φορές τους τελευταίους μήνες) επίκληση έκτακτης συνθήκης, όταν μάλλον δεν συντρέχει θεομηνία ή απειλή κατά του έθνους, αντίκειται και στο γράμμα και στο πνεύμα του Συντάγματος.

      Τα τελευταία χρόνια, η χώρα μας κυβερνάται με «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Προβλέπεται και αυτό ρητώς στο Σύνταγμά μας. Άρθρο 44: «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.» Αν, όμως, και εδώ, το έκτακτο μετατρέπεται σε τακτικό, τότε έχουμε σαφή στρέβλωση του Συντάγματος.

      Ένα Σύνταγμα επαφίεται στο κοινό δημοκρατικό αίσθημα. Δεν ορίζει ρητώς, αλλά εννοεί, ότι οι προς ψήφιση νόμοι δεν πρέπει να υπερβαίνουν τον αριθμό σελίδων που κάποιος μπορεί να διαβάσει σε λογικό διάστημα. Δεν ορίζει ρητώς, αλλά εννοεί, ότι απαγορεύεται ένας μεγάλος νόμος να κατατίθεται σε ένα μόνο άρθρο. Προσφάτως ένας κρίσιμος νόμος ενός και μόνον άρθρου 400 σελίδων, το τελευταίο μνημόνιο, κατετέθη για να ψηφισθεί με τόσο συνοπτικές διαδικασίες, ώστε κανείς βουλευτής δεν πρόλαβε να τον διαβάσει. (Για το προηγούμενο μνημόνιο υπήρξε δήλωση βουλευτή και υπουργού «που δεν πρόλαβε να το διαβάσει αν και το υπερψήφισε».) Φθάσαμε στις 400 σελίδες, αφού πρώτα δεχθήκαμε να ψηφίζουμε, χωρίς να διαβάζουμε, νόμους 100, 200 και 300 σελίδων (ποικίλης ύλης).

      Παλαιότερα, αλλά και μέχρι πρόσφατα, για να επισπευσθούν οι εκλογές, επινοούντο ψεύδη επειγόντων «εθνικών ζητημάτων», τα οποία την επαύριον των εκλογών ελησμονούντο. Άρθρο 41: Η Βουλή διαλύεται προ της τετραετίας μόνον «προκειμένου να αντιμετωπισθεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας». Εκ πρώτης όψεως, αυτή η καταστρατήγηση φαίνεται ανώδυνη. Όμως, το σύγχρονο Ελληνικό δράμα της τρέχουσας Κρίσης αρχίζει με την εσπευσμένη κήρυξη των εκλογών, τον Οκτώβριο 2009, και αφού πρώτα ο αρχηγός της αξιωμ. αντιπολίτευσης εκβίαζε προβάλλοντας την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Κατάχρηση του άρθρου 32 του Συντάγματος που σκοπό έχει το ηυξημένο κύρος του Προέδρου, και όχι άλλες σκοπιμότητες. Και αν κι αυτή η καταστρατήγηση φαίνεται σε κάποιους ασήμαντη, ας μη ξεχνάμε τον προκεχωρημένο μιθριδατισμό μας. Δεν αντιδράσαμε σε δανειακή σύμβαση, αίρουσα την εθνική μας ασυλία (άρθρο 14, Δαν. Σύμβ. Μαΐου 2010), μη υποβληθείσα καν στην βάσανο της Βουλής.

      Για να επικαλεσθούμε ως πολίτες την ακροτελεύτιο διάταξη του Συντάγματος (άρθρο 120), που προβλέπει την με «κάθε μέσο» υπεράσπισή του, πρέπει προηγουμένως να έχομε «βιαία κατάλυση» του Συντάγματος. Η βιαία κατάλυση, όμως, προϋποθέτει βία, δηλαδή θανατηφόρο δόση δηλητηρίου. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συμβεί λόγω του προκεχωρημένου με πολλαπλές μεταστάσεις μιθριδατισμού μας. Ο οργανισμός δεν αντιδρά πλέον!

      Μάθημα ιστορίας: Η έκτακτη επίκληση εκτάκτων συνθηκών είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Η τακτική, όμως, επίκληση εκτάκτων συνθηκών είναι μια ιστορική ανάμνηση ναζισμού. Ο Καρλ Σμιτ (1988-1985), Γερμανός συνταγματολόγος, εκ των σπουδαιοτέρων Ευρωπαίων πολιτειολόγων του 20ου αιώνος, έθεσε μια ολόκληρη συνταγματική θεωρία εξαιρέσεων και εκτάκτων συνθηκών στην υπηρεσία του Χίτλερ. «Για το καλό του Γερμανικού λαού!» Το 1933 ενεγράφη και ο ίδιος στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας. Έγραφε για τις εξαιρέσεις και τις έκτακτες συνθήκες μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Προσπάθησε, όσο κανείς άλλος, να δικαιώσει ένα καθεστώς που εν ονόματι εκτάκτων συνθηκών και εξαιρέσεων καταπάτησε κάθε έννοια συντάγματος και οδήγησε ένα ολόκληρο κόσμο στην καταστροφή.

Ενημέρωση, 6/6/2013