1. Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΤΟΥ ΑΝΟΥΙΓ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΥΝ
Στο Υπόγειο του Κουν, το μικρό θέατρο το φορτωμένο μνήμες μεγάλων παραστάσεων, παρακολούθησα πρόσφατα την «Αντιγόνη» του Ζαν Ανουίγ. Εξαιρετική σκηνοθεσία της Μαρίας Πρωτόπαππα, εξαιρετικές ερμηνείες. Ήταν πράγματι Ανουίγ.
1. Ο ΝΕΟΣ ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1991, η Σοβιετική Ένωση υπέστελλε οριστικά την 74χρονη κόκκινη σημαία. Την ίδια χρονιά, λίγους μήνες πριν, οι δύο Γερμανίες, Ανατολική και Δυτική, είχαν ενωθεί εις σάρκα μία, με προηγηθείσα την έγκριση της Μόσχας ως νικήτριας του Β’ΠΠ. Η ένωση των δύο Γερμανιών γίνηκε υπό ένα όρο, λέει σήμερα η Ρωσική ηγεσία: την μη επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικώς. Οι Δυτικοί ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν υπήρξε τέτοια δέσμευση.
1. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΥΣ
Στο πλαίσιο της συζήτησης για την διακίνηση των ιδεών αλλά και των θεωριών συνωμοσίας, ρατσισμού και μίσους, θα αναφέρω δέκα παραδείγματα από την σύγχρονη ζωή. Τα όρια μεταξύ ελευθερίας έκφρασης και προστασίας δικαιωμάτων γίνονται πιο δυσδιάκριτα στην εποχή μας. Στην προσπάθειά μας να προστατεύσουμε δικαιώματα, περιστέλλουμε την ελευθερία της έκφρασης. Αλλά και στην προσπάθειά μας να υποστηρίξουμε την ελευθερία της έκφρασης, επιτρέπουμε στην ρητορική του μίσους να οργανώνει διωγμούς, ακόμη και γενοκτονίες.
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Στις Φυλακές της Κέρκυρας, λειτουργεί εδώ και τρία χρόνια ένα σχολείο «δεύτερης ευκαιρίας». Ο διευθυντής του, Κυριάκος Κωλέσης, παρουσίασε πρόσφατα (στο TEDx του Ιονίου Πανεπιστημίου) το έργο του ιδίου και των συναδέλφων του εκπαιδευτικών.
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη (σωζόμενη) κλασική τραγωδία είναι η τραγωδία που αναφέρεται σε έναν αλαζόνα ηγέτη (τον Ξέρξη) – ο οποίος τελικώς τιμωρείται για την αλαζονεία της υπερεπέκτασής του σε ξένα εδάφη. Το ίδιο θα συνέβαινε και με άλλους μεγάλους ηγέτες της παγκόσμιας ιστορίας.
ΤΡΑΜΠ Vs ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ;
Τραμπ
εναντίον του κατεστημένου; Ή, μήπως, το πιο βίαιο κατεστημένο; Το ίδιο ερώτημα
τίθεται έναντι όλων των ηγετών, που διχάζουν τις κοινωνίες στην βάση της
επικίνδυνα απλουστευτικής αντιπαράθεσης φίλου-εχθρού. (Όποιος διαφωνεί είναι
εχθρός.) Σήμερα, ο διχασμός στις ΗΠΑ είναι εμφυλιοπολεμκός.
Ο Τραμπ ψηφίσθηκε από δεκάδες εκατομμύρια εργατών που, κατά τα προηγούμενα χρόνια, γνώρισαν την περιφρόνηση από τους πολιτικούς των δύο κυρίαρχων κομμάτων. Ο μεγιστάνας Τραμπ βρήκε τον πιο πειστικό τρόπο να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον υπερασπιστή των φτωχών και αδυνάτων.
ΚΑΙ ΕΙΠΕ: «ΕΓΕΡΘΗΤΙ ΡΕ!»
Με την απόφαση του δικαστηρίου χάρηκαν όλοι – ακόμη και εκείνοι του μισού εκατομμυρίου των ψήφων της ίδιας της ΧΑ (μαζί και ο τότε δημοσιογράφος, νυν βουλευτής που δήλωνε: «Να συνομιλήσουμε με μια σοβαρή ΧΑ»)! Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, τι είναι αυτό που γέννησε το κόμμα της ναζιστικής σβάστικας και έσπειρε τόσο μίσος σε μια κοινωνία στην οποία περισσεύει η εκ του ασφαλούς μαγκιά (δέκα ή και εκατό εναντίον ενός, λιντσάρισμα του αδυνάτου).
ΜΠΙΓΚ-ΣΚΟΥΛ
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε 18 χρόνια πριν (Οκτ. 2002) στην σχολική-μαθητική εφημερίδα «Πόρτα», στην «Στήλη του Δασκάλου», μόλις άρχιζε το πρώτο τηλε-ριάλιτι Μπιγκ-Μπράδερ. 18 χρόνια μετά, δεν αλλάζω ούτε λέξη, βέβαιος ότι, και μετά από άλλα 18 χρόνια, και σε προκεχωρημένη πλέον ηλικία, τα ίδια ακριβώς θα γράφω δυστυχώς και πάλι: «Η ζωή είναι αλλού!»:
ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΟΥ 1922
Οι «Δίκαιοι των Εθνών» είναι τιμητικός τίτλος που απονέμεται από το Ισραήλ σε μη-Εβραίους που, με κίνδυνο της ζωής τους, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έσωσαν ζωές Εβραίων. Αν θεσμοθετούσαμε και εμείς ένα τέτοιο τίτλο για την σωτηρία, στην διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, Ελλήνων από μη-Έλληνες, θα τον απονέμαμε, είναι βέβαιον, σε ένα πρόσωπο αποσιωπημένο – πρόσωπο που δεν αναφέρεται σε κανένα σχολικό βιβλίο, σε κανένα δρόμο της Ελλάδος. Μια αντικειμενική Ελληνική επιτροπή αναγνώρισης των Δικαίων των Εθνών θα έκλινε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο ηθικό μέγεθος αυτού του μικρού κατά το δέμας Αμερικανού πάστορα ονόματι Έιζα Τζένιγκς (Asa Jennings).
ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ
Κάποτε ο Λουδοβίκος ο 14ος έλεγε ότι η (ιστορικώς πρωτοπόρος) χαρτογραφική υπηρεσία τού στρατού του τού είχε αφαιρέσει εδάφη όσα δεν είχε χάσει σε κανένα πόλεμο. Οι χάρτες, που σχεδίαζαν μέχρι τότε οι αυλικοί στις Βερσαλλίες, έδειχναν την Γαλλία στο κέντρο του κόσμου και περίπου ίση με το ήμισυ του κόσμου. Αυτό είναι το σύνδρομο του Λουδοβίκου: ο φόβος να χάσεις εδάφη από τους δικούς σου χαρτογράφους και όχι από ξένους στρατούς.
ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ
Η Μέση Ανατολή ήταν πάντα ένα οικονομικο-πολιτικο-στρατιωτικό κουβάρι. Κάναμε πως δεν μας αφορούσε, αλλά μας αφορούσε. Τα τελευταία χρόνια το κουβάρι μπλέχτηκε έτι περαιτέρω. Στην Συρία, στο Ιράκ, στην Υεμένη και στην Λιβύη πολεμούν όλοι εναντίον όλων, όχι όμως οι ίδιοι αλλά δια αντιπροσώπων (proxy war) και μισθοφόρων.
Ιδού μια σύντομη σκιαγράφηση της περιπλοκότητας των διεθνών σχέσεων της περιοχής υπό την σκιά βεβαίως του ιψενικού τριγώνου ΗΠΑ-Ρωσίας-Τουρκίας και των 27 διαφορετικών εξωτερικών πολιτικών της «ενιαίας» ΕΕ:
Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ 1974
Η Κύπρος με την Τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974 βίωσε ένα δράμα 3.000 νεκρών, 200.000 ξεριζωμένων, 20.000 εγκλωβισμένων, 1600 αγνοουμένων και μίας de facto διχοτόμησης του νησιού. Πέντε μέρες πριν, είχε βιώσει ένα δράμα μιας εμφύλιας σφαγής (Μακαριακών και αντι-Μακαριακών) με 91 νεκρούς. Οι πραξικοπηματίες των Αθηνών γνώριζαν ότι το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 εναντίον του νομίμου προέδρου της ανεξάρτητης (και υπό τρεις εγγυήσεις) Κύπρου θα πυροδοτούσε την επέμβαση της Τουρκίας.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΣΤΕΓΗ
Έγραφα προ πενταετίας από τις στήλες της «Ε» και επαναφέρω και σήμερα εν όψει της επίσκεψης στο νησί μας του υπουργικού κλιμακίου και της σχετικής συζήτησης που πρέπει να γίνει για την σχολική στέγη:
